Ένας μήνας στην Synectics

Και εκεί που βγάζεις το γύψο, όπου σαν πρωταπριλιάτικο αστείο έχεις σπάσει το χέρι σου, χτυπάει το τηλέφωνο για συνέντευξη. Καλό αυτό σκέφτεσαι, αγχώνεσαι και πας να ρίξεις ένα ξύρισμα καθώς τα το μήκος της γενειάδας σου έχει φτάσει κάτι ανάμεσα σε Νεάντερταλ και Χόμο Σάπιες.

Αφού το ξύρισμα έπιασε τόπο αφού ανέδειξε τα αφράτα από την καθισιά μαγουλάκια σου παρόλο που ήσουν αγχωμένος στην συνέντευξη παίρνεις την δουλειά και σκέφτεσαι πάλι από την αρχή και κάθε αρχή και δύσκολη.

Και συνεχίζεται το άγχος, εντατική εκπαίδευση, συνεχόμενη πονοκέφαλοι, δημιουργία επαφών, πελάτες που ενοχλείς μεσημεριάτικα, καταγραφή αναγκών και σημειώσεις παντού, καφέδες να χύνονται μέσα στο αμάξι επίσης παντού, παρουσίαση των προγραμμάτων εν ενθέτω χρόνω, περιστέρια ελεύθεροι σκοπευτές που καραδοκούν για να στο χαλάσουν και δεν πιάνω την τιμολογιακή πολίτικη γιατί έτοιμος ήμουν αν δεν την καταλάβω να πάω να μονάσω.

Στην ομάδα δεν θα αναφερθώ ακόμα, δεν έχω μάθει τα ονόματα τους ακόμα καλά καλά παρόλο τα meeting, τα εταιρικά eating και ότι με κατευθύνουν σε κάθε μου βήμα, εγώ δεν φταίω που είμαι πωλητής και παραδοσιακά φίλοι γινόμαστε με τους συνεργάτες μας και έχω και δικαιολογία για τις ώρες που είμαι στην εταιρία, την μηχανή του εσπρέσσο με τα μπισκοτάκια να σου αποσπούν την προσοχή κάθε λίγο.

Τελικά ο μήνας πέρασε άλλα το άγχος δεν έφυγε, ίσως τον επόμενο να πάει καλύτερα, είπαμε κάθε αρχή και δύσκολη και αφού είμαι και χαρακτήρας του καλύτερα γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε που λένε και στο χωρίο μου καλά να πάθω και να αγχωθώ ακόμα και για το που θα πω διακοπές.

Καλό καλοκαίρι λοιπόν με ηρεμία και επιστροφή με γεμάτες μπαταρίες σε όλους.