Ήμουν περίπου 8 χρονών όταν για πρώτη φορά έπιασα στα χέρια μου το πρώτο τότε Playstation. Οριακά δεν ξεκόλλησα από πάνω του για μέρες, μα και όταν ξεκόλλησα αποτελούσε ακόμα ένα κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Αμέτρητοι τίτλοι πέρασαν από τα χέρια μου μέσα στα επόμενα χρόνια. Ώσπου μπήκε μέσα στο σπίτι μας τότε ο πρώτος υπολογιστής.
Από την πρώτη επαφή που είχα με τους υπολογιστές ήμουν σίγουρος πως ήθελα να αποτελέσουν ένα μέρος της ζωής μου. Θυμάμαι ακόμα τις πρώτες τότε συνδέσεις στο Ίντερνετ, οι οποίες έκαναν ώρα να συνδεθούν και αν ήσουν αρκετά άτυχος να σε καλέσει κάποιος στο τηλέφωνο σου έριχνε και την γραμμή (και σε εκνεύριζε γιατί κατέβαζες κάποιο τραγούδι, όλοι το κάναμε). Μεγαλώνοντας λοιπόν αυτή η σκέψη που έιχα από τόσο μικρή ηλικία παρέμενε σταθερή. Γυμνάσιο, λύκειο, δεν άλλαξα ποτέ γνώμη, σταθερός στις απόψεις μου ανακαλύπτοντας στην πορεία πως όχι μόνο μου αρέσει ο τομέας, αλλά μου αρέσει και να βοηθάω όσους αντιμετώπιζαν πρόβλημα με τους υπολογιστές τους.
Τελειώνοντας λοιπόν το λύκειο και κάνοντας ένα μικρό πέρασμα απο προγραμματισμό, αποφάσισα πως δεν με γέμιζε και έτσι ολοκλήρωσα τις σπουδές μου με τον τίτλο του Τεχνικού δικύων. Με τα χρόνια να περνάνε και την τάση μου να βοηθάω ολοένα και περισσότερο κόσμο μα και να “χτίζω” υπολογιστές ξεκίνησε και εμένα το ταξίδι μου ως τεχνικός πάνω στον χώρο. Όμως η δίψα μου για εξέλιξη με έκανε να αναζητήσω κάτι παραπάνω απο αυτό και κάπως έτσι βρέθηκε στον δρόμο μου η οικογένεια της Synectics.
Πλέον είμαι τυχερός να εργάζομαι σε έναν ζεστό χώρο στον οποίο εξελίσσομαι καθημερινά, το “χτίσιμο” και η βοήθεια προς τον κόσμο συνεχίζεται, έχοντας γύρω μου κόσμο ο οποίος μοιράζεται το ίδιο πάθος και δίψα για εξέλιξη με εμένα.