Αναγνώριση Απειλών & Τρόποι Αντιμετώπισης

Το εξωτερικό περιβάλλον μιας επιχείρησης κρύβει πολλούς κινδύνους που απειλούν όχι μόνο την ανάπτυξη της αλλά πολλές φορές την ίδια την επιβίωσης της. Για να λάβει τα κατάλληλα μέτρα αντιμετώπισης όμως πρέπει πρώτα να αναγνωρίσει τις απειλές και να κάνει ανάλυση του ανταγωνισμού. Παράλληλα η αναγνώριση των απειλών μπορεί να οδηγήσει και σε στοχευμένες κινήσεις και τρόπους αντιμετώπισης.

                                                                            “Αναγνώριση Απειλών”

• Απειλή εισόδου νέων επιχειρήσεων: Σε αρκετούς κλάδους είναι σχετικά απλή και εύκολη η είσοδος νέων επιχειρήσεων. Αν και οι νεοφυείς επιχειρήσεις δεν έχουν την αναγνωρισιμότητα που έχουν εταιρείες που δραστηριοποιούνται χρόνια στον ίδιο κλάδο, παρατηρείται το φαινόμενο υιοθέτησης επιθετικών πρακτικών διείσδυσης και αύξησης μεριδίου αγοράς.

• Διαπραγματευτική δύναμη προμηθευτών: Οι προμηθευτές προϊόντων και υπηρεσιών παίζουν σημαντικό ρόλο στην αλυσίδα διανομής και προώθησης. Οι μονοπωλιακές καταστάσεις αιχμαλωτίζουν τις επιχειρήσεις και ουσιαστικά επιβάλλουν τους δικούς τους εμπορικούς κανόνες.

• Διαπραγματευτική δύναμη αγοραστών: Από την αντίθετη πλευρά, το δικό τους σημαντικό ρόλο έχουν και οι αγοραστές, οι οποίοι μπορούν να ενεργήσουν ως μοχλός πίεσης για τη διαμόρφωση της τιμής ενός προϊόντος – υπηρεσίας.

• Απειλή από υποκατάστατα προϊόντα: Η απειλή υποκατάστατων προϊόντων είναι αρκετά μεγάλη, καθώς οι σύγχρονοι τρόποι παραγωγής και προώθησης λειτουργούν πιο μαζικά και με μικρότερο κόστος από το παρελθόν. Ειδικά στον κλάδο των υπηρεσιών παρατηρείται υψηλός αριθμός αντιγραφής και δημιουργίας ομοειδών υπηρεσιών.

• Ανταγωνισμός ανάμεσα στις υπάρχουσες επιχειρήσεις ενός κλάδου: Ο ανταγωνισμός πλέον είναι πολύ μεγάλος και συνεχώς εισέρχονται νέες εταιρείες που κερδίζουν μερίδιο αγοράς. Για τη διεύρυνση του μεριδίου αυτού, κάθε εταιρεία αυξάνει τις προωθητικές ενέργειες και αλλάζει την τιμολογιακή της πολιτική. Όλα αυτά συμβάλλουν στην περαιτέρω αύξηση του ανταγωνισμού και το κόστος αλλαγής για τον πελάτη, είναι μικρό.

                                                                              “Λύσεις”

Οι εταιρείες μπορούν να χρησιμοποιήσουν στρατηγικές για την επίτευξη ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος (competitive strategy).

Η στρατηγική της διαφοροποίησης / μοναδικότητας, στοχεύει στην επίτευξη ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος μοναδικότητας με την προσφορά υψηλού επιπέδου προϊόντων-υπηρεσιών που στηρίζεται στη χρήση νέων τεχνολογιών και πρωτοποριακών μεθόδων. Η στρατηγική της διαφοροποίησης-μοναδικότητας δεν λειτουργεί μόνο σε επίπεδο προϊόντος αλλά υπεισέρχεται και στα κανάλια διανομής.

Η στρατηγική της τιμολογιακής πολιτικής στοχεύει στη διαμόρφωση προσιτών τιμών και διαμόρφωση εξατομικευμένων προσφορών με παράλληλη μείωση κόστους μέσω τεχνολογικών καινοτομιών (οικονομίες Κλίμακος στην παραγωγή). Η εταιρεία λοιπόν με τη στρατηγική τιμολογιακής πολιτικής δίνει έμφαση στο προϊόν και τη μοναδικότητα του, ενισχύοντας με τον τρόπο αυτό την εικόνα του με χαρακτηριστικά ανώτερης ποιότητας, καινοτομίας και εξυπηρέτησης των αναγκών των καταναλωτών.

Η στρατηγική Μάρκετινγκ & προωθητικών ενεργειών διαδραματίζει με τη σειρά της κρίσιμο ρόλο στη διαμόρφωση της αξίας αλυσίδας των προϊόντων. Οι νέες τεχνολογίες μπορούν να βοηθήσουν στην αναγνώριση των αναγκών και στη στόχευση σε καλύτερες υπηρεσίες. Μέσω της στρατηγικής Μάρκετινγκ επηρεάζεται  και η φήμη (brand name) μια επιχείρησης και αυτό παίζει σπουδαίο ρόλο στην αντιλαμβανόμενη ποιότητα των προϊόντων.

Επίσης, χρησιμοποιούνται συνδυαστικές στρατηγικές ανάπτυξης, οι οποίες λειτουργούν προς όφελος της εταιρείας, χρησιμοποιώντας την οριζόντια ολοκλήρωση μέσω της δημιουργίας άλλης επιχείρησης στον ίδιο κλάδο. Ουσιαστικά πρόκειται για στρατηγική κίνηση απόκτησης ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος με παράλληλη αύξηση του μεριδίου αγοράς και διείσδυσης σε μεγαλύτερο αγοραστικό κοινό μέσω διαφορετικών καναλιών διανομής.

Μία άλλη στρατηγική ανάπτυξης είναι αυτή της συσχετισμένης διαφοροποίησης. Με τον τρόπο αυτό η επιχείρηση επιτυγχάνει εξοικονόμηση κόστους, καθώς μοιράζεται τις ίδιες παραγωγικές εγκαταστάσεις, το ίδιο κόστος έρευνας και ανάπτυξης και το ίδιο δίκτυο διανομής. Οι οικονομίες εύρους μπορούν να προσφέρουν επίσης και καλύτερη τιμολογιακή πολιτική λόγω του μειωμένου κόστους παραγωγής.

Μέσω της συσχετισμένης διαφοροποίησης μπορεί να αποτραπεί η είσοδος νέων εταιρειών στον κλάδο, η μείωση των ανταγωνιστικών επιθέσεων αλλά και η απεξάρτηση – απαγκίστρωση από την δραστηριοποίηση σε μία και μόνο εμπορική δραστηριότητα.

Ακόμη μία στρατηγική ανάπτυξης που μπορεί μια εταιρεία να χρησιμοποιήσει είναι αυτή της ανάπτυξης προϊόντων.

Όσον αφορά στους ανθρώπινους πόρους, πάλι μείζονα ρόλο έχει η εκπαίδευση και η ανάπτυξη των εργαζομένων παράλληλα, μέσω της διάχυσης της λήψης εταιρικών αποφάσεων και πίστη στις θεμελιώδεις ικανότητες των στελεχών.

Σημαντικό ρόλο παίζουν επίσης και οι “Άυλοι πόροι”, όπως οι πόροι καινοτομίας και οι τεχνολογικοί πόροι με τη δημιουργία τμημάτων έρευνας και ανάπτυξης (R & D) και μέσω κατάλληλων ερευνητικών εγκαταστάσεων ώστε να διαθέτουν την τεχνολογική ικανότητα ανάπτυξης καινοτόμων και εξειδικευμένων προϊόντων.

                                                                           Συμπεράσματα

Η χρήση της κατάλληλης στρατηγικής, αλλά και η συνεχής προσπάθεια εξέλιξης είναι τα κλειδιά της επιτυχίας για μία επιχείρηση. Η σωστή διάταξη των πόρων στο ευμετάβλητο οικονομικό περιβάλλον, η δημιουργία ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος, ο καθορισμός της κατεύθυνσης και του εύρους δραστηριοτήτων είναι καταλυτικά και αναπόσπαστα στοιχεία για την ικανοποίηση των εμπορικών στόχων και σκοπών.